Velespit

Şaşkınlık ve mutlulukla söylemeliyim ki "İki teker bir çekirdek" başlıklı yazım, yakın çevremde beklemediğim bir etki yarattı. Tepkilerinden anladığım kadarıyla, tanıdıklarımın çoğu o yazıyı okurken birkaç dakikalığına da olsa kendilerini bir anda bisiklet üstünde ve Bodrum'a giderken buldular. Kim bilir yol boyunca kaç kez hatırı sayılır sayıda düşüp dizleri yaralandı, köpekler tarafından kovalandılar; dik rampalara tırmanırken muhtemel kalp krizlerinin hepsini geçirdiler ama en çok da trafik kazalarına kurban gittiler. Ve tabi bu deneyimlerini referans kabul ederek yorumlar yapmayı ihmal etmediler.

Annemin refleks itirazlarına rağmen babamın desteği çok netti

Sadece hayatı renklendirmeyi istediğimi gören diğer bir kesim ise konu hakkında sohbet etmeyi tercih etti. Hatta birkaçı bu projenin içinde yer almak istediğini bile söyledi. Övgüler, destek sözleri işittim, şevkim arttı. Yapmaktan bahsettiğim şey ister onaylansın ister onaylanmasın, gördüğüm o ki işin en güzel tarafı hayallerin bulaşıcı olduğuna şahit olmaktı.

Elbette eyleme dönüşmeyen bir hayalin gerçekleşmesini beklemek ahmakça olur. Ama hala kurma safhasındaki yeni hayalimi gerçeğe dönüştürecek olaylar silsilesi, sanırım beklediğimden hızlı gelişiyor. Daha birkaç hafta evvel Bodrum'a bisikletle gitmek fantastik bir fikirdi. Bana kalsa bisiklet almaktan öncelikli şeyleri yazacak çizecektim. Ne bileyim, sabah koşularına çıkıp, günden güne tempomu artırabilecektim. Yıl ortasına varınca da sıra bisiklet almaya gelecekti. Zaten işi bilen tanıdıklarım gerekli kondisyonu birkaç ayda kazanacağıma beni çoktan inandırmışlardı. Rahattım yani. Hoş, yeni nesil bisikletleri, teknolojilerini, bilimini vs bilmiyorum ama bisiklet dediğin 30 yıl öncekinden farklı kullanılmıyordu herhalde.

Belki de benim şansım, bisiklet turları düzenleyen, katılan daha ötesi bundan para kazanmayı da hayal eden kısaca bisiklet tutkunu çocukluk arkadaşım Alp’in olmasıydı. Öyle ya, konuşmamızın üstünden bir hafta geçmemişti ki yeğeninin bisikletini kapıp geliverdi bir gün. Beni hazırlıksız yakalasa da, kot pantolonumun paçası çoraba sıkışık, bir aşağı bir yukarı pedal basmıştık azıcık. Üzerinden iki ya da üç hafta geçmeden dün kendi bisikletimi almama yardım etmek için hazırdı. Böylece kurgusu tamamlanmamış bu hayalin, bir eyleme dönüşmesinde ilk adımı atmış olduk. Yeni bisikletimle yaklaşık 20-25 km kadar sürüş yaptık birlikte. Alp'in herşeyi bir anda hızlandıran kimyası, taptaze hayalin çarçabuk bir eyleme dönüşmesini sağladı. Bu tamamlanmamış kurgunun diğer yarısını cebinde bir yerlerde taşıdığına inanıyorum.

Bunca bisiklet arasından doğru olanı seçmemde yardımcı olan Velespit Bisiklet'i atlamayalım

İşte Bodrum'a beraber gideceğim bisiklet!

Hava güzel, güzergah kalabalıktı.

Hatta Fenerbahçe yürüyüşünün arasında da kaldık.

Kızıltoprak Parkı'nda kediler gün batırırken...

Vapur yolculuğu esnasında dinlenmeye fırsat bulduk.

Google'ın hesaplarına göre ilk gün itibariyle 20-25 km yapmışız.

Akşam kutlamak için rakı başına oturduğumuzda; Adapazarı, Şile, Ağva gibi yakın-uzak tur yapacağımızdan, tamirat-bakımı öğrenmem gerektiğinden ve geçmiş tecrübelerinden uzun uzun bahsedince anladım ki sonraki adımlar peş peşe ve yine beklediğimden daha çabuk atılacak. Arnavutköy'de sakin bir pazar akşamında kadehlerimizi kaldırıyorduk ve popom biraz acıyordu.

Günün ödülü de iki duble rakı oldu. Mira Balık, Arnavutköy