Kaçış Planı

Beni başından beri huzursuz eden asıl şey çizimlere ara vermek. Hem öyle birkaç gün veya ay değil, biraz daha izin versem iki çizim arasına neredeyse bir yıl girmiş olacak. Ofiste çalışıyorken vakit bulur, canımı sıkan, şaşırtan, günlük detayları konu alan şeyler çizer, diğer bloğumda paylaşırdım. Arada sırada dönüp baktığımda her biri geçmişten birer not, yaşadığım benzer durumlara nasihat olabiliyor. Bu sefer yeni yazımın konusunu armağan ettiler bana. 2013 yılında ofiste çizdiğim resmin hikayesine dalıp gittim. Gramafonlu Meyhane 2013 Daha sonraları bu resim Tarihi Oslo Meyhanesi ismini aldı. Henüz Bodrum'a taşınmamış ama bolca hayaller kurduğum bir dönemi temsil ediyor. Küçük derme çatma meyhanenin görünen 2 masası dolu. Ortada Hülya'nın ayaküstü sohbet ettiği masanın üçüncü misafiri yeni damlamış, diğer masanın boş sandalyesini çekiyor. Hülya'nın mutfakta çalıştığını, önlüğünden tahmin etmek güç değil. Fakat servisin de bir parçası. Onu salonda hep görebil

Geçen yıl ektiğimiz sazların arasından geçen rüzgar, kıpırdatacak yeni bir şey bulduğundan mutlu, camdan içeri dalıverdi. Evin içinde şöyle bir dönüp, göğsümü, sırtımı ve boynumu serinlettikten sonra saçımı karıştırarak karşı pencereden dışarı çıktı. Gelen misafirlerimizi bahçe köşesinde karşılayan pampasın dalları arasına, her zaman girdiği açıdan dalınca, ortaya çıkan yüksek sesli hışırtıdan iyice neşelenen rüzgarın yerini kestirebildim. Sonra üstündeki incir, peşinden komşunun limon ağacı sırayla kahkaha attılar. Rüzgar, önüne çıkanı gıdıklayarak ön bahçeyi neşeyle çevirdi. Ali İhsan Abi'nin büyük yapraklı muz ağaçlarının arasında ilk turunu tamamlarken, benim de yüzüme koca bir gülümseme oturdu. Bu rüzgarı artık o kadar iyi tanıyorum ki açıkça içine girdiğimiz uzun baharın müjdesini verdiğini biliyorum. Yakında tüm köyü çevire çevire peşine bulutları takacak. İlk yağmur damlası toprağa düştüğünde de bu kavrulmuş yarımadanın sarı derisini sırtından atışını izleyeceğiz. Hayat yen