Yaşamın akışı
Bilerek atladım Şubat ayını. Beni hala İstanbul'a tutturan, sınav gibi geçen ve üzerime bir taş denli oturmuş uzun zamanın yükünü, tozunu, pasını ve dahi travmasından kurtulmak için. Bir yıl uzak kaldıktan sonra ilk gün diye başlık attığım Bodrumlu hayatımın devamı illaki gelecekti. Sadece biraz durmak, önüme bakmak, düşünmek ve yarın için hayal kurmak istedim. Öbür türlü kendini tekrar eden yeni notlar düşecektim günceme. Dur dedim... Yak sobanı, fotoğraf ve video çek, bisiklete bin, yaşamın akışına karış. Üstelik buralarda da yeniden alışmam gereken değişiklikler olmuş. Farkettim ki ne ben Bodrum'u, ne de Bodrum beni bıraktığı gibi değildik. Bu yüzden Şubat'ı yazısız es geçtiğim için hiç pişman değilim. Uçaktan iner inmez ilk rakımızı Seçkin'lerde içtik beraber. Berk'te gün batımını bir hafta sonraya ertelemiştik. Bizi ilk karşılayan her zamanki gibi Şef oldu. Keskin ayazın bize sımsıkı sarıldığı 3 gün dışında Ocak ve Şubat ayı ortalaması 17 derecelerd