Kaçış Planı

Sevgili 1 yaşım... Henüz bu dünyada neler yaşayacaksın, başına neler gelecek haberin yok. Şu an için en büyük başarın birkaç saniye ayakta durabilmek. Bezden kurtulmana daha var. Lakin çok seviliyorsun. Kimse yemeği elinle yemene ve her yeri yağ içinde bırakmana kızmıyor. Burada tombik göründüğüne bakma. Bir zaman sonra tüm aile peşinde tabakla koşacak. Dıgıl dıgıl ne anlattığın anlaşılmasa da bunun yemekle alakası olmadığı bilinecek. Meyabaaa 1 yaşım... Doğduğunda gözünü ışıklardan ayırmadığını anlatacak annen. Hiç kaşın yokmuş o yüzden kalemle çizer gülmekten yerlere yatarmış. Annen hep eğlencen olacak sen büyürken. Baban sen dünyaya geldiğinde tüm doğum odasını güllerle donatmış. Bunu da annen anlatacak sana. Geçecek yer kalmamış. Yer Enes Kliniği. İnan nerede ben de bilmiyorum. Mama sandalyeni, önündeki boncukları, renklerini, yuvarlak oyun parkının muşamba zeminini hiç unutmayacaksın. Yani bil ki görsel hafızan kuvvetli olacak. Daha 2 yaşını doldurmadan sana harika bir kardeş gele

Gökova’nın kendisi öyle bir hikâye ki içine her giren kendi ceplerine, ellerine, ağzına, burnuna, kalbine, beynine, gözüne bir şeyler doldurup çıkar. Koyları, o koyları dolduran turkuaz suları, hemen kıyısından yükselen yemyeşil ormanları bilge birer anlatıcı gibidir. Duyana çok şey söyler, görene daha çok şey gösterir. Bu yüzden Gökova’yı hep cömert bulmuşumdur. Ekim sonunda biz 200 kişi de havsalamızı doldurmak üzere Gökova’daydık. 200 kişi bisikletlerimizle 5 günde tüm körfezi döndük. Her zaman yapıldığı Mayıs ayından farklı bir mevsimde ve fakat bu bölgede sarı yaz diye anılan dönemin içinden geçerek tamamladık turu. Daha başlangıç tarihi konulduğu andan itibaren bir yağmur tedirginliği duysak da 5 gün boyunca güneş bizden hiç ayrılmadı. Üstelik Mayıs’ı boyadığından çok daha farklı bir ışıkla eşlik etti bize. Gökova Turu bu yıl bir başka güzel ışıldıyordu. Tur öncesi duyduğumuz yağmur tedirginliğinden bahsedeyim önce. Hani tek başımıza veya daha küçük bir grupla dönüyor olsak