Kaçış Planı

Çok değil bundan iki ay önce olsa, az evvel telefonda konuştuğum değerli dostum, meslektaşım Mehmet Gözetlik ile istisnasız tasarım tartışırdık. İlham veren yenilikleri, akıllıca çözülmüş tasarım ürünlerini, piyasaya iddialı girmiş bir yazı karakterinin kusurlarını, daha eskiden olsa baskı tekniklerini ama şimdi dijital çözümleri, alakalı film ve belgeselleri vesaire vesaire… Telefonu kapattığımızda ıslak ve kuru maya arasındaki farkı öğrenmiş ve son yaptığı cevizli ekmeğin detaylı tarifini almıştım. Tam da Mehmet Gözetlik’ten beklediğim gibi iki WhatsApp mesajıyla kendi yaptığı ekmeğin fotoğrafı, peşinden anlattığı tarifin YouTube videosunun linki geldi. Buna rağmen kalkıştığım ikinci denememde de fırından ekmek çıkmadı… Bu bir ekmek değildir... Hülya ise mutfakta belki de hayatının en verimli dönemini geçiriyor. Benim bildiğim arası pek yoktu ama Bodrum’a taşındıktan sonra yemek yapmayı sevdiğini söyler. Tabi asıl ona sormak lazım. Açıkçası ben sonuçlardan memnunum. Damağı

Yaşadığım yerde horozların öttüğü bir sabaha uyanırsın. Birkaç köpek Yaka’nın farklı yamaçlarından birbirine seslenir. Hava daha aydınlanmamıştır. Güneşi uyandırma işini serçelerin üstlendiğine inanıyorum. Sabah cıvıltısına dallar, üzerindeki tomurcuklar ve yapraklar da kayıtsız kalamaz. Pembe beyaz çiçekler gerinircesine açar az sonra dağın arkasından görünecek güneşe. Bu ara kuşların yuva hazırlama dönemleri. Birkaç gün önce ayrık otlarını biçtiğimiz bahçenin üzerinde serçeler ve kargalar çalı çırpı topluyorlar. Verandanın kuytusunda birkaç senedir yuva yapan serçenin ise artık bizi tanıdığına inanıyorum. Ağzındaki birkaç otu, bıyığa benzetebileceğim kadar yakınına sokulabiliyorum. Önceki yıllarda, karşı çatıda oturup gözden kaybolmamızı beklerdi. Şimdi ise aramız beş kucak… Tanıştırayım... Serçe. Bu yazıyı kaleme aldığım gün itibariyle evden 17 gündür çıkmıyoruz. Zorunlu değişiklikler dışında hayat evde alışık olduğumuz gibi akıyor. Bodrum’a taşındığımız 5 buçuk yıldan beri