Kaçış Planı

Sekiz günde 3 kere İstanbul'a gitmek durumunda kaldım. 3500 km yapmışım. 47 saat sürmüş. Bu bir "akılsız başın çilesini ayaklar çeker" hikayesi olarak tanımlanabilir. Çileyi çeken ayakların kahramanı ben olmakla birlikte, akılsız başın kime ait olduğunu yazıda çözmeye çalışmak istiyorum. Çünkü daha yazının başında kimsenin günahını almak istemem. Kendimin bile... Bodrum'a geldikten sonra ilk İstanbul ziyaretimi yılbaşından evvel kedimi almak zorunda olduğum için yapmış, üniversite arkadaşlarımın buluşma organizasyonu da aynı hafta içine denk düşünce bu ziyareti uzatmıştım. Lakin asıl sürpriz beni hiç beklemeyen ofis arkadaşlarıma olmuştu ki o bir hafta su gibi akıp geçti. İkinci ziyaret için ise, gelen bir mesaj hepten yetti. Bisiklet Gezgini adına Seçil Öznur, İstanbul-Bodrum Bisiklet Turu'muzu etkinliklerinden birinde anlatmamızı istiyordu. En az benim kadar, mesajı alan diğer arkadaşlarım da heyecanlanmışlardı. Bir telefon trafiğinin ardından en uygun tarih

Yeni yılı resmi olarak Bodrum'da karşılamanın verdiği güzel duygularla yılın ilk yazısının başına oturuyorum. Geçtiğimiz sene de burada, Yalıkavak'taydık ve fakat tüm o kutlamalar, yeme ve içmelerin ardından İstanbul'a geri dönülmüştü. Bu durum son üç aydır değişti ki artık İstanbul'a gidiyor, Bodrum'a dönüyorum. O halde bu yılki karşılamayı ilk resmi yılbaşı saymak sanırım yanlış olmaz. Yalıkavak seyrine doyulmayacak doğal güzellikleriyle çok büyüleyici. Şimdi bu resimleri koyunca nispet yapıyorsun deniyor oysa insan paylaşmak istiyor. Asıl başkalarına ayıp olur diye böyle bir kareyi çekmemek ayıp olur gibi geliyor bana. Son birkaç yıldır, yeni seneyi sade karşılıyorum. Evde veya başka bir yerde 10'dan geriye doğru sayılarak, alkış kıyamet girilen kutlamalar epey gerilerde kaldı. Kendiliğinden gelişen bir durum. Zaten ağaç ve ev süslemekten de hoşlanmıyorum. Fakat, her ne kadar yeni yıla yüklenen anlamı saçma bulsam da yılbaşlarına dair inandığım