Kaçış Planı

Tam bir karın ağrısı yılı usul usul terk ederken, nasıl kaleme alacağımı bilmediğim bir yıl sonu yazısının daha başına oturdum. Sanırım yazının sonuna dek nefesimi tutacağım. Yaşadığımı ancak böyle anlayabilirim. Belki de şöyle başlamalıyım. Mesela 65 kilo geldiğim İstanbul'da 73 kiloya çıkmışım. Bu bana hareketsiz bir sene geçirdiğimi işaret ediyor. Harika bir Antalya-Bodrum Bisiklet Turu'nu daha terim soğumadan bitirip gelmiştim İstanbul'a. Sonrasında kilitlenip kaldım. Burada da bir küçük katlanır bisikletim var ama Bodrum'daki denli sık ve uzun mesafeler biriktiremedim cebimde. Mecidiyeköy-Bebek arası git gel ile ortalamamı yakalamam zaten mümkün değildi. O yüzden mesafe hedefimi bu yıl için kısa tuttum ama görünen o ki yakınına bile yaklaşamayacağım. Aslında yıllık ortalamalarım, takip ettiğim kimi bisikletçinin kat ettiği aylık mesafeye denk düşer. Elbette mesaisi olan şirket çalışanı birinin sürekli tur yapması, yıllık izinleri dışında uzun seyahatlere çıkmas

Tak tak tak... Birkaç çekiç sesiydi Mecidiyeköy. Tam da kafamın içinde hiç bitmeyecekmiş gibi çakıyordu. Alçı ve boya kokusu ve her yeri kaplayan beyaz toz hala dağılmadı. Ustamız iyi bir adam. Bir hafta on güne biter demişti. Öyle el sıkışmıştık. Öyle olmadı. Evde küçük değişiklikler yapıyor olsak da büyük bir işe kalkışmışçasına yorgunduk. Şimdi yerlerine oturtulmaya çalışılan yeni kapıların kasaları tak taklarla beynimde çınlıyor. Hülya evin havasını değiştirmeyi düşünürken bu kadar büyük bir işe kalkışacağımızı düşünmüş müydü bilmem ama kafasında bir plan ne zamandır vardı. Mecidiyeköy'deki evde... ...herşey birden başladı. Bodrum'a taşınma öncesiydi. Karar verilmiş ama zamanlamalar tutmuyordu. Öylesine acele ediyordum ki önden gidip ev bakmaya dahi hazırdım. Fakat İstanbul dışında yaşama hayali, fikri, eylemi Hülya için oldukça aniydi ve onu hazırlıksız yakalamıştı. Delicesine sevseniz bile adamın yarın Bodrum'a taşınalım mı teklifini önce bir düşünürsünü