İlk Söz

-

Başka bir yerde yaşama hayali uzun süredir içimde vardı. O ilk flu hayali kurduğumda (2003) Bozcaada’da bir bağ sahibi olmuştum ama çok gençtim ve inzivaya çekilmek gibi bir niyetim yoktu. Üstelik ne bağdan anlıyordum ne de şaraptan. Henüz tasarım yaparak çok şeyi değiştireceğimi düşündüğüm zamanlardı. Sonra zaten işe güce dalıp, bağı mağı unuttum.

Her şeyin kafamda nihai bir karara bağlanması ise Galata’da (2011) yaşadığım son 1.5 sene içine denk düşüyor. Mesela bugün Bodrum ile ilgili hayaller kuruyorum. Yarın ne olur bilemem. Çünkü her şey hızla değişiyor. İşte yeni blogta biraz bunlara değinmek istiyorum. Gitmek isteyen biri neler yapar, nasıl yapar? Ekonomik olarak neler yapmak gerek? Psikolojik hazırlık ne demektir? Bozcaada’dan Bodrum’da yaşama fikrine nasıl geldim? Zaten finalde de buralardan kaçıp kaçamayacağımı birlikte göreceğiz!

Yoksa bilenler bilir, çizerek tuttuğum günlüğümü cokabook.blogspot.com adresinde yaklaşık 4 yıldır yayınlıyorum. İlk gününden son gününe değin hayatımın nasıl kıvrıldığını, nerelere doğru yön değiştirdiğini, uzanıp tutunduğunu izleyebiliyorum. Cokabook, ezbere bir hayatın, nasıl kaçış planına dönüştüğünün hikayesi bana göre. Komik olansa, bloguma bakıp, kontrolün, sandığım gibi elimde olmadığına şahit olmak.

Hayat harika alay ediyor ezbere yaşayanlarla.

Yorumlar

  1. ELAYA2 Temmuz 2012 02:30

    Kaçmaksa hedef kaçamayacağın(ız) kesin.. Nereye gitsen kaçatığın seni takip eder.. Kaçmakta ki sebebini kaçmadan buralarda çözümleyipte gidersen(iz) işte sanırım orası yeni bir güne uyanış, yeni bir sayfaya yazmaya başlayış olabilir..Asıl olan nerede yaşarsan yaşa mutlu olabilmek değil mi? Gitmek kalmak bazen saçma geliyor bana...Bodrum u eski bilenler belki Bodrum'dan da kaçmak istiyorlardır.. Her yer bir öncesine göre değişiyor belki bozuluyor belki tekamül ediyor.. Bu değişimi hangi gözlerle gördüğümüze de bağlı biraz.. Her ne ise kararın "mutlu" luğu seç diyorum.. Gerisi laf ü güzaf..

    YanıtlaSil
  2. Ahmet Coka2 Temmuz 2012 03:20

    Bu ilk yorum için teşekkür ederim.

    Gitmek üzerine sadece hayal kurmuyorum tabi. Hazırlanıyorum da. Gidenlerle konuşuyorum, dönenlerle de. Bunlardan ileride bahsedeceğim tabi. Bir şeylerden kaçanlar, dediğiniz gibi aslında hiç kaçamadıklarını görmüşler. Mekan değiştirmek ilaç olmamış çoğu zaman. Çözümleyemedikleri şeyler hep peşlerinden gelmiş.

    Gitmek kalmak meselesi ise bir tercih diye inanıyorum. Gitmeyi tercih ettim ve yatırımımı buna göre yaptım. Son cümlenizde söylediğiniz gibi mutluluğu seçtim. Ama Bodrum'da ama Murat'lı köyünde... :)

    Size tekrar çok teşekkür ederim.

    YanıtlaSil
  3. Must.3 Temmuz 2012 09:29

    Bu bloga, kaçmayı hedeflediğiniz yerlerden yazılar yazılacağına inanıyorum. Hayırlı olsun :)

    YanıtlaSil
  4. Ahmet Coka3 Temmuz 2012 23:34

    Çok teşekkür ederim ne güzel bir temenni! :)

    YanıtlaSil
  5. beyhan 7 Ağustos 2012 00:56

    beceriksiz bir kaçak olarak kaçmak üzerine kayda değer bir şey söyleyemem aslında ama benim şu bırakıp bırakıp gitme, sürüklenircesine gitme durumumu Charles Baudelaire in "Nerede değilsem orada iyi olacakmışım gibi geliyor bana" sözü feci bir şekilde anlatıyor. Bir çeşit lanet gibi bir sey benimkisi :) bu ama yine de kacmanin her turlusu heyecanlidir... sonu ne olursa olsun.. kacin gitsin ..:)

    YanıtlaSil
  6. Ahmet Coka10 Ağustos 2012 01:08

    gitmek için dalımdaki meyvenin olgunlaşmasını bekliyorum. Çürüyüp gitmeden yapmam gerek biliyorum. ve teşekkür ediyorum güzel yorumunuz için. Bir gün hadi ben kaçtım diyeceğim, sonunu düşünmeden... :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bu da geçer Ya Hu

-
Resim
2007 kış olabilir, tam hatırlamıyorum. O dönem Zebra’da çalışan arkadaşım Mehmet (Gözetlik), yeni işe başlayan sanat yönetmeninin kutlama mahiyetindeki ev partisine benim de katılmamı istemişti. Tanımadığım birinin evine davetlinin davetlisi olarak gitmeyi tercih etmesem de ısrarı karşısında pes ettim. Böylece o akşam ev sahibi Gökhan'la tanışmış oldum... Gökhan'ın mütevazi evinde dikkatimi ilk çeken şey, salonun duvarına boydan boya yazılmış, Arapça bir yazı oldu. Tabi anlamından önce bu geometrik tipografinin, evin dekorasyonuna bu kadar hakim kılınması beni etkilemişti. Karşısında insanı küçücük hissettiren devasa boyutta bir leke. Maalesef elimde bir fotoğrafı yok. (Daha sonra taşındığım Bebek'te, evin bir duvara boyadık.) Tıpkı Edirne Eski Camii'nin duvarlarını süsleyen devasa tasarlanmış hat yazılar gibi olduğunu söylemem yeterli sanırım. Edirne Eski Camii Duvarda, kökü Bizans’a dayanan "k'afto ta perasi" yani "bu da geçer" ol...
Devamı

Bodrum’da 1 yılın ardından

-
Resim
Bodrum Bulutların arasından kıvrak hareketlerle süzülerek ağır ağır yaklaştı. Kocaman gövdesinden yükselen deniz ve yosun kokusu keskin bir netlikte duyuluyordu. Yaklaştıkça büyüdü büyüdü. Oysa önceleri sadece uzak bir ihtimaldi. Kıpırtısız, yalnız ve sakin... Boz tepelerine kondurulmuş rüzgar güllerinin usul usul dönüşünü huzurla izlerdim. Etrafında dönüp duran rüzgarla, nefes alan bir balinaya dönüştüğünde donup kaldığımı hatırlıyorum. Hayranlıkla hareketlerini, yavaşça kıyıma yanaşmasını izledim. Üzerine çıktığımda beni (şarkı dediği gibi) bu lacivert ülkeye getirdi. Aylardan Ekim'di ve 25. günüydü... Bodrum'da hayatımızın bu fotoğrafla başladığına inanıyorum. İyisiyle kötüsüyle bir yılın ardından yüzümüz gülüyor Bugün, kendimin en güneyinde, sevdiğim kadınla beraber yaşıyorum. İkimiz de geride kalan ilk yıla bakıp Bodrum'da yaşamanın ne demek olduğunu daha iyi biliyoruz. Ne hayal etmiştik ve nasıl yaşar olduk? Bu yazıyla hem Bodrum’da geride kalan 1 ...
Devamı

Bebek

-
Resim
Doğma büyüme oralı olduğumdan olsa gerek “nerelisin?” diye sorduklarında, İstanbul yerine Bebek’liyim demeyi tercih etmişimdir hep. İstanbul ile en güçlü bağım, çocukluğum ve anılarım. Son zamanlarda yapamıyorum ama canım bir şeye sıkılsa, kaçtığım ilk yer hep Bebek olmuştur. Çünkü sahilde yürümek, neredeyse adım başı tanıdık görmek veya parkta oturmak iyi gelir... (iyi gelirdi diyelim.) Lakin bugün oralara arabayla gitmek ve park yeri bulmak için şerbetli olmak gerek. Üstelik park da benim çocukluğumda daha farklıydı. Şimdiki gibi güdük, renkli ve plastik kaydıraklar yoktu. Lucca'nın yerinde Türk Ticaret Bankası hizmet veriyordu. Bebek Koyu Bir semte yeme içme kültürü yerleşiyorsa, o semt tarihinin en köklü değişimine başlamış demektir. Cihangir, Nişantaşı gibi Bebek de kafeleri, restoranları ve büfeleriyle hızla değişti. Galata da benzer bir dönüşümden geçiyor. Bütün torna, aydınlatma vs atölyeleri minik cafe ve restoranlara dönüşüyor. Bebek Kahve bugünkü gibi ...
Devamı