Galata'ya veda ederken

-
Galata'ya bir iki hafta sonra veda ediyorum. Buraya yerleşmek bir çeşit nefes almaktı benim için. Daha ilk geldiğim gün bu evi ve Galata'yı kendime çok yakın bulmuştum. Aynı zamanda herkese oldukça uzaktı ve basitçe bir parça uzaklaşmak iyi gelecekti. Öyle de oldu. Bu iki sene boyunca yaşadığım yere dair çizdiklerimi paylaşmak istedim...
Tuttuğum günün ikinci günü eve uğrayıp hayaller kurmuştum.
Eve yeni taşındığım dönemden bir kare
İşten gelince duş ve çay çok sakinleştirir...
Zaman zaman rakı soframı da kurdum. Kendi kendime kadeh kaldırdım...
Püskül, benim aksime Galata'dan çok sıkıldı.
Geçen kış bir ara üst komşumdan su akmıştı. Problemi sorunsuz çözmüştük beraber.
Bol bol resim yaptım.
Hülya ile birlikte evi küçük bir atölyeye çevirdik.
Uzun yürüyüşler yaptık ve sonra ayaklarımızı uzatıp filmler filmler seyrettik.
Kısaca bu ev bana mutluluk ve aşk getirdi...

Vedaların kısa olanı makbül olduğundan olacak, yazmak yerine günlüğümden karalamalarla bu iki seneyi andım. Burayı resimlerle doldurmak okumayı sevenlere haksızlık olurdu. Yine de bu bir kaç işle birlikte hatırıma bir sürü güzel şey geldi. Anılarım canlandı. Ne de iyi yaptım!...

Resimli günlüğüme de bir tıkla buradan geçiş yapılıyor! Tık tık tık!

Yorumlar

  1. Leylak Dalı12 Ocak 2013 09:25

    2 yıl ancak bu kadar güzel anlatılırdı. Çizen elleriniz dert görmesin ikinizin de. Yeni evinizde huzurlu ve sağlıklı bir yaşam diliyorum. Oradan gelecek çizimler için sabırsızım :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ahmet Coka14 Ocak 2013 01:06

      çok teşekkür ederim. umarım bebek ve sonra bodrum'dan çizimler paylaşırım...

      Sil
  2. A-H14 Ocak 2013 06:37

    bayildim bu konsepte, fotograflarla cizimlerin birlesimi harika olmus ellerinize saglik cok guzel anlatmissiniz :)

    birde yorumlarda kelime dogrulama olmasa :( vallahi o sayilari cozucem diye gozlerim sasi oluyor :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ahmet Coka14 Ocak 2013 14:37

      doğrulama konusunda sizinle aynı fikirdeyim. bir kere bu seçeneği kaldırdım o andan itibaren bu yorum alanları reklam yapan alakasız metinlerle doldu. tekrar kaldırmayı deneyeyim.

      Sil
  3. Adsız23 Ağustos 2013 07:46

    ev yüksek tavanlı ve harika çizimleriniz de öyle.. Okurken ve bakarken gülümsedim mutlu oldum :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bu da geçer Ya Hu

-
Resim
2007 kış olabilir, tam hatırlamıyorum. O dönem Zebra’da çalışan arkadaşım Mehmet (Gözetlik), yeni işe başlayan sanat yönetmeninin kutlama mahiyetindeki ev partisine benim de katılmamı istemişti. Tanımadığım birinin evine davetlinin davetlisi olarak gitmeyi tercih etmesem de ısrarı karşısında pes ettim. Böylece o akşam ev sahibi Gökhan'la tanışmış oldum... Gökhan'ın mütevazi evinde dikkatimi ilk çeken şey, salonun duvarına boydan boya yazılmış, Arapça bir yazı oldu. Tabi anlamından önce bu geometrik tipografinin, evin dekorasyonuna bu kadar hakim kılınması beni etkilemişti. Karşısında insanı küçücük hissettiren devasa boyutta bir leke. Maalesef elimde bir fotoğrafı yok. (Daha sonra taşındığım Bebek'te, evin bir duvara boyadık.) Tıpkı Edirne Eski Camii'nin duvarlarını süsleyen devasa tasarlanmış hat yazılar gibi olduğunu söylemem yeterli sanırım. Edirne Eski Camii Duvarda, kökü Bizans’a dayanan "k'afto ta perasi" yani "bu da geçer" ol
Devamı

Bodrum’da 1 yılın ardından

-
Resim
Bodrum Bulutların arasından kıvrak hareketlerle süzülerek ağır ağır yaklaştı. Kocaman gövdesinden yükselen deniz ve yosun kokusu keskin bir netlikte duyuluyordu. Yaklaştıkça büyüdü büyüdü. Oysa önceleri sadece uzak bir ihtimaldi. Kıpırtısız, yalnız ve sakin... Boz tepelerine kondurulmuş rüzgar güllerinin usul usul dönüşünü huzurla izlerdim. Etrafında dönüp duran rüzgarla, nefes alan bir balinaya dönüştüğünde donup kaldığımı hatırlıyorum. Hayranlıkla hareketlerini, yavaşça kıyıma yanaşmasını izledim. Üzerine çıktığımda beni (şarkı dediği gibi) bu lacivert ülkeye getirdi. Aylardan Ekim'di ve 25. günüydü... Bodrum'da hayatımızın bu fotoğrafla başladığına inanıyorum. İyisiyle kötüsüyle bir yılın ardından yüzümüz gülüyor Bugün, kendimin en güneyinde, sevdiğim kadınla beraber yaşıyorum. İkimiz de geride kalan ilk yıla bakıp Bodrum'da yaşamanın ne demek olduğunu daha iyi biliyoruz. Ne hayal etmiştik ve nasıl yaşar olduk? Bu yazıyla hem Bodrum’da geride kalan 1
Devamı

Bebek

-
Resim
Doğma büyüme oralı olduğumdan olsa gerek “nerelisin?” diye sorduklarında, İstanbul yerine Bebek’liyim demeyi tercih etmişimdir hep. İstanbul ile en güçlü bağım, çocukluğum ve anılarım. Son zamanlarda yapamıyorum ama canım bir şeye sıkılsa, kaçtığım ilk yer hep Bebek olmuştur. Çünkü sahilde yürümek, neredeyse adım başı tanıdık görmek veya parkta oturmak iyi gelir... (iyi gelirdi diyelim.) Lakin bugün oralara arabayla gitmek ve park yeri bulmak için şerbetli olmak gerek. Üstelik park da benim çocukluğumda daha farklıydı. Şimdiki gibi güdük, renkli ve plastik kaydıraklar yoktu. Lucca'nın yerinde Türk Ticaret Bankası hizmet veriyordu. Bebek Koyu Bir semte yeme içme kültürü yerleşiyorsa, o semt tarihinin en köklü değişimine başlamış demektir. Cihangir, Nişantaşı gibi Bebek de kafeleri, restoranları ve büfeleriyle hızla değişti. Galata da benzer bir dönüşümden geçiyor. Bütün torna, aydınlatma vs atölyeleri minik cafe ve restoranlara dönüşüyor. Bebek Kahve bugünkü gibi
Devamı