Kaçış Planı

Metin'in bana dediklerini dinleyenler dedilerki "Dediklerine güven, fakat kafası dumanlı değilse..." Herkesin kendince dertleri var elbet. Hakkında motosiklet tamir etmesi dışında, eşinden ayrı ve bir kızı olduğunu da bu sayede öğrendim. Gerçi bisikletimi göstermeye gitmiştim alt tarafı. "Şöyle bir elden geçse iyi olur" dediydim. O da bana basit cümleler kurdu. En çok da bunu sevdim doğrusu. "Bakıma getirirken temizliğini yaparsan burada vakit kaybetmemiş olurum.", "Zincir ömrünü uzatmak istersen vitesi düşükte bırak" gibi çay yudumu cümleler kurdu şekersiz. Kafamı karıştırmaya çalışmamıştı. Bu anı bir kere daha yaşadığımı hatırlıyorum. 16 Şubat 2014, günlerden pazardı... Nereden biliyorum, çünkü o gün Fenerbahçe taraftarlarının protesto yürüyüşü vardı. Kadıköy'den yukarı insanları yara yara çıkarken marşlar ve şarkılar eşliğinde yürüdüm. Epey de heyecanlı bir topluluktu. Bağdat Caddesi'nde buluşmak üzere hareket eden insanların ara...

Başlığa 1 rakamını koyunca ister istemez devamı geleceği ilanını yapmış oluyorsun. Gelmeliydi de zira bizi Bodrumlu yapan sürecin, sadece benim yaptıklarım, Hülya'nın fedakarlıkları veya yatırımlarımız vs ile açıklanamayacağını daha önce yazmıştım. Ne kadar hayal kurarsanız kurun, ne kadar iyi fırsatları yakalamış olursanız olun hiç bir şeyi tek başınıza yapamıyorsunuz. İlla ki birileri sizin hiç düşünmediğiniz kapıları açıyor, hiç bakmadığınız yönlere dikkatinizi çekiyor. Hayatımda köşe başlarını tutan bu insanları güncemde anmak, adlarından bahsetmek gerekiyordu. Elbette hepsinin adını kısa kısa da geçirsem bir yazıya sığmayacaklardı. İlkini daha önce yayınladığım yazının ikincisini de şuraya koyayım dedim. Şimdi kaldığımız yerden devam etme zamanı. Tabii bir giriş yapmak gerek. Hele ki gittikçe birbirimizden koptuğumuz iyice yalnızlaştığımız bu zamanlarda. "Seni mutsuz eden, fesat, art niyetli, mutsuz, iki yüzlü vs insanlardan uzak dur!" gibi beylik sözlerin, hayat...

"Kuru kaldık! demişti şoförün hemen yanındaki... Mesut "Aman abi o konuyu açma" diye devam etti. "Ot bitmedi ki hayvanları dışarı salayım, hep hazır yem hep hazır yem. Yeminle iflahım kurudu!" "Kuru kaldık!" diye tekrarladı Mesut'un hemen yanındaki... Beni zeytin dökmeye davet eden Bakkal "Zeytinler de küçük kaldı, yağış olmayınca" dedi, "Küçük kaldı!" diye tekrarladı bakkalın hemen yanındaki. Toprak suya doymayınca o meşhur Ege otları da bitmiyor bir türlü. Bu seferde "Aç kalıyoruz." dedi hemen yanımdaki. Mantar, çintar hak getire. Hak getirse de ederi yüklü, sofraya gelmez bir türlü. Badılcan bitmemiş, böber çıkmamış topraktan. İşte bunlar hep kuruluktan. "Kuruluktan" diye tekrarladı aynı kişi. Yani hayvanlar için neyse bize de o... Hep hazır, hep hazır yemek, nereye kadar böyle gider?... Billah iflahımız kuruyor. "Kuruduk valla" dedi şoförün yanındaki. Ben böyle anlatınca "sahiden Bodrum...