Kaçış Planı

Her defasında bu bir bisiklet güncesi değildir diyorum ama son dönemde, iki tekerin beni hikayeden hikayeye koşturduğu da bir gerçek. O yüzden içinden bisiklet geçen tüm yazılarımda teknik meselelerden çok doğurduğu duyguya odaklanmaya dikkat ediyorum. İster 15-20 bin liralık, ister Migros'ta satılan bir bisiklete binin dalından dut, incir veya böğürtlen yemenin duygusu değişmiyor. Bu belki "nasıl bir bisiklet alayım" sorularına da yanıt olur. İnanın bisikletten sandığınız kadar anlamıyorum. Hani bana "vites takımın ne marka?" derseniz size öylece bakarım. Bu konuda bisiklet dükkanları sizi en doğru yönlendirecek yerlerdir diyerek asıl konuya geçelim. Lakin dedim ya, Bodrum'a taşındığımızdan beri bisiklet hayatımda önemli bir yer tutuyor. Bisikletsiz bir yazı yazmasam da ayıp oluyor. Gerçi ben sadece İstanbul'dan buralara gelmek için sele üstüne çıkmıştım ama zamanla ben bisikleti, bisiklet de beni sevdi ki pazar alışverişleri, eş dost ziyareti, sabah ...

Birkaç gün sonra bu günce 3. yaşını tamamlamış olacak. İlk yazım a dönüp bakınca "Finalde kaçıp kaçamayacağımı göreceğiz" demiş ama zamanın ucunu açık bırakmışım. O yazıdan 3, İstanbul'dan kesin taşınacağım dedikten 7 ve başka bir coğrafyada yaşama hayali kurmaya başladığım andan itibaren 12 yıl geçmiş. Günceye başladığım andan itibaren ise 101 yazı yazmışım. Bu sabah kafamda 102.sini kuruyorum ve siz yazının aslını değil az evvel kafamdan geçenleri okuyorsunuz. Hayat burada kendi yatağında sakince akıyor. Şırıl şırıl şefkatli bir dokunuş hissettiğim. Tam da böyle mi hayal ettim, bilmiyorum. Lakin iyi ki buradayım diyorum sabah sabah. Belki biraz daha fazla deniz varmış hayalimde. Bolca rakıyla çizmişim bizi. Hatta bir tık daha fazla Bodrum'la doluymuş sayfalarım. Beyaz evler, begonviller karalamışım. İlginç olansa yaşayacağımız eve dair herhangi bir tasvir yapmamışım. Sanırım o hayali, 9 ay önce geldiğimiz Bodrum'da ev gezerken kurmak istedik. İçinde mutlu olac...