Zincir
Kürek ile sapını bir araya getirirken "Ne yapacaksın?" diye sordu. Bu eve bizimle gelmemiş bir kürek, sanırım evin inşaatından kalma olup, bahçede unutulmuştu. Kiri, pası biçiminden anlaşılıyordu zaten. Hani öyle yapı marketten aldığımız yakışıklı, cilalılardan değildi. Arada bahçe işlerinde 2-3 kişi çalıştığımızda kullandığımız olmuştu. Kısacası yedek, bir kenarda sapından ayrılmış bahçede duruyordu işte. Hülya da merak etti doğal olarak. Kendi küreklerimiz varken neden bu eski küreği sapıyla bir araya getiriyordum. Çünkü girişte atmam gereken yarım bir fare yatıyordu. Kedi dediğin fare yemez, oynar, boğar bırakır. En azından ben görmedim kedinin fare yediğini. Gerçi köyde kedi var mı ki? Arada tasmalı ve arsız bir sarman gelir geveze. Odun, kömür kokusunu tanır çünkü. Köy meşe koktu mu bilir ki ızgaraya et atılacak, damlar hemen. Onun dışında görmeyiz. Bir de siyah beyaz var suratsız hem de tembel. Kimi zaman bostanın içinde uyuduğunu, evin merdiveninde oturduğunu görmüşü