Dolma
"Eğer bulunduğun yerden memnun değilsen, değiştir. Sonuçta bir ağaç değilsin." Jim Rohn Geçenlerde annem "bak" diyerek, üzeri morlu sarılı, birkaç küçük çiçekle süslenmiş, çok da büyük olmayan bir örtüyü heyecanla gösteriverdi. Bir ucu güvelerce yenilmiş olsa da pırıl pırıl ve sapasağlam duran bu örtü, meğerse benim kundak bezimmiş. O bez ki annemin elinde geçmişten kareler izleyebildiği bir sinema perdesine dönüşüverdi. Tıpkı bebek sever gibi sesini değiştirerek, anlamı olmayan birkaç sevgi cümlesi kurdu. O beze sarılı vaziyette bir müddet yaşamış, kucak kucak gezmelere gitmişim. Arkasına notlar alınmış bir sürü eski fotoğraf söylediklerimin belgesidir. Annemin, heyecandan pembeleşen yanaklarının hatırı olsa da hiçbir şey hissetmeden öylece baktım ve sadece "ne güzel" diyebildim. İlgimi çekmediğini anlayınca, her zaman yaptığı gibi bir müddet kendi kendine konuştu, anlattı. Ardından sakladığı yere geri götürdü. Onun için anlam taşıdığına inanıp saklad